Interpretacja ogólna w sprawie opodatkowania wynajmu nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe

Dnia 8 października 2021r., Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej (dalej: „Minister Finansów”) wydał interpretację ogólną w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynajmu nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe, przecinając w tym zakresie istniejące oraz występujące wątpliwości odnoszące się do praktyki podatkowej podatników.

Zasadnicza wątpliwość w praktyce dotyczyła treści art. 43 ust. 1 pkt. 36 ustawy VAT, zgodnie z którym to zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 oraz z 2021 r. poz. 11, 1177 i 1243).

Wątpliwości powstały wokół przesłanki warunkującej zastosowanie zwolnienia podatkowego
w postaci wynajmowania lub wydzierżawiania wyłącznie na mieszkaniowe, w sytuacji gdy najemcą nieruchomości mieszkalnej jest podmiot gospodarczy, który następnie podnajmuje nieruchomość na rzecz osób fizycznych w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

Minister Finansów przytoczył szereg orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłych
w sprawie przedmiotowego zwolnienia podatkowego i wskazał, że celem wprowadzenia przedmiotowego zwolnienia podatkowego było minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych obciążających najemców, którzy wykorzystują te lokale w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W interpretacji ogólnej, Minister Finansów, wyraźnie zaakcentował, że zwolnienie podatkowe zostało wprowadzone celem minimalizacji kosztów finalnych konsumentów zaspokajających swe potrzeby mieszkaniowe, co zresztą potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyroki: z dnia 9 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 1012/12, z dnia 4 października 2017 r., sygn.. akt I FSK 501/26,
z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16), nie zaś dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania lokali mieszkalnych.

W interpretacji jednoznacznie zatem wskazano, przecinając istniejące wątpliwości, że: „(…) usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący realizacji celu mieszkaniowego nabywcy świadczenia (podmiotu gospodarczego).”

Minister jednocześnie wskazał, że zastosowanie zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt. 36 ustawy VAT winno być interpretowanie ściśle, a samo zwolnienie winno obejmować czynności wynajmowania, bądź wydzierżawiania nieruchomości mieszkalnych na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Jeżeli jesteście Państwo zainteresowani szczegółowymi informacjami w odniesieniu do wskazanego powyżej zakresu, uprzejmie prosimy o kontakt.

Anna Kuleszyńska, Radca prawny, Doktor nauk prawnych, e-mail: a.kuleszynska@siw.pl