Sprzedaż posiłków na wynos w świetle wyroku TSUE

Dnia 22 kwietnia 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał niezwykle istotny wyrok
w sprawie C-703/19 na skutek przedstawionych przez Naczelny Sąd Administracyjny pytań prejudycjalnych z perspektywy funkcjonowania branży gastronomicznej.

Wyrok TSUE przerywa nieustające wątpliwości interpretacyjne, które pojawiały się w zakresie prowadzenia punktów gastronomicznych w formie:

• „drive in”,
• „walk through”,
• „food court”,
• „wewnątrz punkt sprzedaży”,

w zakresie dotyczącym opodatkowania odpowiednią stawką VAT.

Przedsiębiorcy prowadzący działalność w branży gastronomicznej napotykali istotne trudności
w zakresie odpowiedniej kwalifikacji prawno-podatkowej dokonywanej sprzedaży, ze względu na złożony oraz niejednolity proces sprzedaży w relacji z klientem (zależny od jego woli) w ramach wyżej wymienionych form prowadzenia punktu gastronomicznego.

Trybunał z jednej strony jednoznacznie wskazał, iż „w przypadku usług złożonych przeważający element transakcji należy określić w oparciu o punkt widzenia konsumenta. Jeżeli konsument nie zdecyduje się na skorzystanie z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych przez podatnika, zasoby te nie mają dla konsumenta decydującego znaczenia. Dlatego też w tym przypadku należy uznać, że dostarczaniu żywności lub napojów nie towarzyszy żadna usługa wspomagająca i że przedmiotową transakcję należy zaklasyfikować jako dostawę towarów.”

Natomiast z drugiej strony po analizie uzasadnienia wyroku Trybunału odczuć można swoisty niedosyt, gdyż Trybunał nie zdecydował się na jednoznacznie i końcowe przecięcie narastających wątpliwości w orzecznictwie wskazując, że: „Do sądu krajowego należy ustalenie w świetle kryteriów przedstawionych w (…) wyroku, czy różne systemy sprzedaży wprowadzone przez podatnika są objęte zakresem pojęcia „usług restauracyjnych lub cateringowych”.

Wśród czynników podlegających ocenie są odpowiednio:

1. obecność kelnerów,
2. istnienie obsługi polegającej w szczególności na przekazywaniu zamówień do kuchni,
3. układ dań na talerzach i podawanie ich klientom,
4. istnienie zamkniętych i utrzymywanych w odpowiedniej temperaturze pomieszczeń przeznaczonych do konsumpcji żywności,
5. szatnie i toalety,
6. wyposażenie (naczynia, meble oraz sztućce).

Reasumując pomimo swoistego niedosytu po wyroku TSUE, należy go poczytywać jako niewątpliwie korzystny dla branży gastronomicznej, pozwalający restauratorom opodatkowywać 5% stawką podatku VAT dokonywaną sprzedaż posiłków na wynos.